ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ στη Μ. ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ, Μεσσηνίας
Κάτι τέτοιες αλκυονίδες μέρες, έρχονται στο μυαλό μου οι αναμνήσεις από τις σχολικές εκδρομές, που κάναμε σαν ήμασταν παιδιά στο 1θέσιο Δημοτικό σχολείο της Μ. Μαντίνειας. Ο δάσκαλός μας, Δούκας όνομα και πράμα, μας έπαιρνε καμιά 30ριά παιδιά, όλα και όλα, και μας συριάναγε. Γέμιζε ο τόπος γέλια και χαρές, που στο πέρασμά μας σηκώνανε όλο το χωριό στον αέρα!
–Ε! ο δάσκαλος πήγε τα παιδιά εκδρομή σήμερα! Ήταν μερακλής, αν και μας ξεποδάριαζε λίγο, αλλά στο τέλος φτάναμε στην πολυπόθητη παραλία των γειτονικών χωριών στο Ακρογιάλι ή την Παλιόχωρα. Εκεί μας άφηνε να τρέχουμε, να παίζουμε και να τραγουδάμε. Αυτός έβρισκε έναν καφενέ και σαν βιγλάτορας μας παρακολουθούσε. Άλλοτε μας πήγαινε σε καταπράσινους αγρούς με λογής αγριολούλουδα και μυγδαλιές. Οι φωνές μας τίναζαν τα άνθη τους στο χώμα και μεις σκαρφαλώναμε όσο πιο ψηλά μπορούσαμε σε δέντρα…. Θυμάσαι…. Χριστίνα, Σταύρο, Γιώτα, Γιώργο, Κατίνα, Γιάννη, Σταθία…. Θυμάστε;
