Θυμάμαι, όταν ήρθα φοιτήτρια στην Πάτρα όλοι μου μιλούσαν για την πόλη του καρναβαλιού! Και δεν είχαν άδικο … ήταν κάτι διαφορετικό …μικροί μεγάλοι στους δρόμους, μασκαρεμένοι να χορεύουν και να τραγουδούν !Καρναβαλικά τραγούδια ακούγονταν σε κάθε γειτονιά όπου οργανωνόταν αποκριάτικα παρτυ…. Η σπιτονοικοκυρά μου, τότε, μου είχε πει μια ιστορία για τα Μπουρπούλια…..- παλιότερα, μου είπε, οι γυναίκες δεν έβγαιναν έξω να διασκεδάσουν! Ήταν αυστηρά τα πράγματα τότε. Έτσι γεννήθηκαν τα μπουρμπούλια. Οι γυναίκες που συμμετείχαν σε αυτό το πατρινό έθιμο φορούσαν ντόμινο (μακρύ μαύρο φόρεμα), μια μάσκα και διασκέδαζαν ερωτοτροπώντας με τον αντρικό πληθυσμό μέχρι το πρωί χωρίς να φοβούνται ότι θα τις αναγνωρίσουν. Μου διηγήθηκε επίσης την ιστορία μιας παντρεμένης που είχε έναν άντρα πολύ ….μουρντάρη και γυναικά. Η πονηρή γυναίκα σκέφτηκε να τον πιάσει στα πράσα και τις απόκριες φόρεσε ντόμινο και μάσκα και πήγε και αυτή στο χορό. Στο χορό βρήκε τον άντρας της να ερωτοτροπεί ανέμελος με άλλες γυναίκες. Του πέσε, τότε και αυτή από δίπλα και άρχισε να του κάνει κόλπα ερωτικά . Μουρλάθηκε αυτός, άρχισε να την κυνηγάει και να την παρακαλάει να βγάλει την μάσκα…. Αμ δε, που θα το κανε και όσο χασκογελούσε τόσο τον έφτιαχνε…. Τον άμηρο είχε ερωτευτεί την γυναίκα του χωρίς να το ξέρει… Γιαυτό σας λέω «ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ, αυτή η αγάπη στ΄αστρα μ΄ανεβάζει…» ώπα! ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!
