Μεσσηνιακά Καλοκαίρια -θυμάμαι- λίγο πριν βασιλέψει ο ήλιος πάνω σε μια ραχούλα ατενίζοντας τη δύση, την θέα προς Καλαμάτα και τον Μεσσηνιακό κόλπο, αφουγκραζόμουν τα παραμύθια που έλεγε η γιαγιά μου.
Ένα από αυτά θα σας διηγηθώ.
Σαν ένας μύθος του Αισώπου μοιάζει. Σοφή γιαγιούλα με τα παραμύθια σου.
*****
Ένα από αυτά θα σας διηγηθώ.
-Ένα παραμύθι με νόημα !!!
- Μια φορά και έναν καιρό...Κάποτε, πολύ παλιά στο χωριό μας, ζούσε μια γυναίκα που όλη την ημέρα δεν έκανε τίποτα. Ούτε έπλεκε, ούτε έραβε, ούτε έπλενε, ούτε μαγείρευε. Είχε κακομάθει να ζεί στην τεμπελιά....
Γύριζε μονάχα από ρούγα σε ρούγα (* γειτονιά) και ρωτούσε τις γυναίκες να
της δώσουν κανά σκουτί (* ρούχο) να φορέσει να πάει την Κυριακή στην εκκλησιά. Έτσι κατάφερνε και έπαιρνε από την μια την φούστα, από την άλλη την μπλούζα, από την άλλη το τσεμπέρι,
τις κάλτσες, τα παπούτσια …
Στην εκκλησιά αυτή είχε πάντα την καλύτερη φορεσιά
από όλες. Όλον τον υπόλοιπο καιρό δε νοιαζόταν για τίποτα παρά μόνο ξάπλωνε ήσυχη και κοιμόταν περιμένοντας τον άνδρα της να
γυρίσει από την δουλειά.
Μέχρι που και αυτός αγανάκτησε με την τεμπέλα γυναίκα του και την παραφύλαξε λοιπόν να δει τι κάνει. Μίλησε με τις υπόλοιπες γυναίκες και αφού έμαθε τι συμβαίνει...
Μέχρι που και αυτός αγανάκτησε με την τεμπέλα γυναίκα του και την παραφύλαξε λοιπόν να δει τι κάνει. Μίλησε με τις υπόλοιπες γυναίκες και αφού έμαθε τι συμβαίνει...
- Μαζι με τις γυναίκες του χωριού κατέστρωσαν ένα σχέδιο ... .
Σαν ήρθε η Κυριακή - η λεγάμενη που λέμε - πήγε κουνάμενη, συνάμενη ξανά στην εκκλησιά. Όταν τέλειωσε η λειτουργία και βγήκαν στο προαύλειο άρχισαν να την πλησιάζουν επιθετικά μια-μια όλες οι γυναίκες, φωνάζοντας...
- Φέρε
μου το τσεμπέρι !
- Φέρε μου την μπλούζα μου !
- Φέρε μου τη φούστα μου !
- Φέρε μου τα παπούτσια μου !
- Φέρε μου τις κάλτσες μου !
Συνέχισαν μέχρι που την άφησαν τσίτσιδη (*γυμνή) μες στο προαύλειο της εκκλησιάς ….
- Φέρε μου την μπλούζα μου !
- Φέρε μου τη φούστα μου !
- Φέρε μου τα παπούτσια μου !
- Φέρε μου τις κάλτσες μου !
Συνέχισαν μέχρι που την άφησαν τσίτσιδη (*γυμνή) μες στο προαύλειο της εκκλησιάς ….
-Το πάθημα που έγινε μάθημαΑπό την ντροπή της δεν είπε τίποτα. Γύρισε σπίτι της τρέχοντας. Από το χουνέρι που έπαθε, φαίνεται ότι κατάλαβε το λάθος της. Αλλαξε και από τεμπέλα έγινε μια καλή νοικοκυρά και από τότε έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Σαν ένας μύθος του Αισώπου μοιάζει. Σοφή γιαγιούλα με τα παραμύθια σου.
Οποιος ζει στην τεμπελιά με δανεικά δεν ορίζει τίποτα. Ούτε σπίτι, ούτε κτήμα, ούτε χώρα !
*****
Εαν σας άρεσε η δημοσίευση σας ευχαριστώ που σέβεστε τα πνευματικά δικαιώματα. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του άρθρου, με κοινοποίηση και κατόπιν παραπομπής στο περιεχόμενο του σύνδεσμου (hyperlinks): https://jetgreece.blogspot.com. Οποιαδήποτε άλλη ενέργεια αναπαραγωγής χρειάζεται την έγκριση του εκδότη : jetgreece@gmail.com
