 |
| Η θέα στον Μεσσηνιακό κόλπο |
«Ήταν κάποτε, που λες, μια γυναίκα στο χωριό μας τεμπέλα και λουσού …όλη την ημέρα δεν έκανε … τίποτα μα τίποτα
Παρά μόνο το Σάββατο γύριζε από ρούγα σε ρούγα και ρωτούσε τις γυναίκες να της δώσουν κανά σκουτί να φορέσει να πα στην εκκλησιά. Έτσι από την μια έπαιρνε την φούστα, από την άλλη την μπλούζα, από την άλλη το τσεμπέρι, τις κάλτσες, τα παπούτσια …
Όταν την άλλη μέρα πήγαινε στην εκκλησιά … αυτή είχε την καλύτερη φορεσιά από όλες τις άλλες μιας και είχε διαλέξει από όλες τις γυναίκες το καλύτερο σκουτί…. Έτσι με αυτό τον τρόπο, παρέμενε τεμπέλα και όλη την εβδομάδα ξάπλωνε ήσυχη και κοιμόταν περιμένοντας τον άνδρα της να γυρίσει από την δουλειά…. Μέχρι που και αυτός αγανάκτησε με την τεμπέλα γυναίκα του, γιατί κουρασμένος όπως γύριζε από την δουλειά, δεν έβρισκε ούτε ένα πιάτο φαί έτοιμο … Την παραφύλαξε λοιπόν και είδε τι κάνει…. Επειδή την αγαπούσε κατέστρωσε ένα σχέδιο με τις γυναίκες της γειτονιάς…
Την Κυριακή λοιπόν που η λεγάμενη πήγε κουνάμενη-συνάμενη ξανά στην εκκλησιά άρχισαν να την πλησιάζουν μια-μια οι γυναίκες …
-Φέρε μου το τσεμπέρι, είπε η μια, την μπλούζα μου είπε η άλλη, τη φούστα, τα παπούτσια, τις κάλτσες…. Μέχρι που την άφησαν θεόγυμνη μες στο προαύλειο της εκκλησιάς ….
Από την ντροπή της δεν είπε τίποτα … αλλά από τότε έγινε νοικοκυρά και δεν ήταν πια ούτε λουσού ούτε τεμπέλα…"
Από την ντροπή της δεν είπε τίποτα … αλλά από τότε έγινε νοικοκυρά και δεν ήταν πια ούτε λουσού ούτε τεμπέλα…"
Έτσι που λέτε έγιναν τα πράγματα.
Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα !!!!!!
(Αχ! σοφή γιαγιούλα με τα παραμύθια σου, πόσο δίκιο είχες ... σαν ένας μύθος του Αισώπου)
